https://st.litnet.com/common/img/empty_cover_litnet.png
Маці
* * *
Нарадзіўшыся тым чацвяргом,
Пакратаў я матчыны рукі.
Маё сэрца забілася, налілося цяплом,
Выдаючы аж розныя гукі.
Тым днём, у той час, казала яна:
«Нікому не дам цябе, радасць мая!
Шчасце маё, багацце маё...»
Для апiсання мацi маёй хапае некалькi слоў:
Яе ласка — як казка, любоў — быццам кроў,
Цячэ i цячэ да апошнiх часоў.
Бясконцыя клопаты бяруць вольны час,
Нават паспаць было цяжка з-за нас.
Падсумоўваючы ўсё, хачу я сказаць:
Трэба мацi любiць, цанiць, шанаваць.
Мацi — родны для нас чалавек.
Здрады любовi няма, чым у рэк.
Добавить в библиотеку